Εστιάζοντας στις δυνατότητες.

Όσοι αγαπούν εστιάζουν πάντα στο θετικό, στην ομορφιά, την καλοσύνη και τη χαρά. Αν και έχουν επίγνωση της σκοτεινής πλευράς της ζωής, αποφεύγουν να δίνουν βαρύτητα σ΄ αυτό. Η εμμονή μας με ό,τι είναι στραβό στον κόσμο, μας κάνει να μη βλέπουμε το καλό και το σωστό. Από την άλλη πλευρά, οι λύσεις γίνονται πιο ορατές υπό το φως των υφιστάμενων δυνατοτήτων.

Η ομορφιά και η καλοσύνη είναι οι ισχυρότερες δυνάμεις που μπορούμε να αντιπαρατάξουμε στην ασχήμια και το κακό. Οι αρνητικοί άνθρωποι ψάχνουν (και πάντα βρίσκουν) το αρνητικό, όπως ακριβώς οι θετικοί άνθρωποι ψάχνουν και βρίσκουν τη φωτεινή πλευρά της ύπαρξης. Και τα δύο υπάρχουν. Και τα δύο είναι πραγματικά και πάντα δίπλα μας. Η διαφορά είναι τόσο θεμελιώδης, όσο μια απόφαση και τόσο απλή όσο το άνοιγμα των ματιών μας.

"Απόσπασμα από το βιβλίο του Leo Buscaglia  Γεννημένοι να αγαπάμε, Στοχασμοί για την Αγάπη"

Ο κάθε άνθρωπος.......

Είσαι ό,τι ακούς.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ακούν ούτε το δέκα τοις εκατό απ΄ότι τους λένε! Έχουν το χάρισμα να ακούν μόνο ό,τι τους αφορά ή τους συμφέρει, ακούν φιλτράροντας εσωτερικά το προσλαμβανόμενο ερέθισμα.

Και όμως, τα αυτιά μας προορίζονται για να ακούν αγάπη. Δυσκολεύεσαι να το συλλάβεις, έτσι δεν είναι; ιδίως αν κάποιος στο περιβάλλον σου σε επικρίνει συχνά! Χωρίς αμφιβολία θα με ρωτήσεις :”Και πως να ακούσω αγάπη στα λόγια του συντρόφου μου, που άλλη δουλειά δεν κάνει από το να μου γκρινιάζει όταν δεν του αρέσει κάτι;”

Όταν και εσύ συμβεί να επικρίνεις κάποιον, μπορείς να δεις το κίνητρό σου, αυτό που κρύβεται πίσω από την επίκρισή σου; Επικρίνεις το συγκεκριμένο άτομο επειδή δεν το αγαπάς; Ή μήπως επειδή το αγαπάς υπερβολικά αλλά με λάθος τρόπο;

Δεν έχει σημασία πως αγαπάς, σημασία έχει, σε τελική ανάλυση, ότι αγαπάς! Να, λοιπόν, τι κρύβεται πίσω από την επίκριση. Είτε είναι ο σύντροφός σου, το παιδί σου,  ένας φίλος σου, επικρίνεις επειδή δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες που διαμόρφωσες εσύ, όταν το γνώρισες. Ξάφνου, συμβαίνει κάτι και απογοητεύεσαι, επειδή το πρόσωπο αυτό δεν ενεργεί, δεν σκέφτεται και δεν μιλάει όπως θα ήθελες εσύ. Και το επικρίνεις. Γιατί; Απλούστατα επειδή θέλεις να το βοηθήσεις να δει πιο καθαρά, καθώς ενδόμυχα πιστεύεις ότι οφείλει να πράξει διαφορετικά.

Η όποια επίκριση υποκρύπτει αγάπη. Το μόνο που χρειάζεται για να ανακαλύψουμε αυτή την αγάπη, είναι να την ακούσουμε. Αν το πρόσωπο που επικρίνεις σου ήταν αδιάφορο, θα μπορούσε να κάνει ή να λέει οτιδήποτε: Δεν θα του έδινες την παραμικρή σημασία! Δεν θα σκεφτόσουν να το επικρίνεις, επειδή τα λόγια και οι πράξεις του θα σε άφηναν τελείως ασυγκίνητο. Το ίδιο κάνουν και οι άλλοι για σένα. Όταν σε επικρίνουν, κάτι σημαίνεις για αυτούς.  Επιπλέον, όταν σε επικρίνουν, έχεις παρατηρήσει ότι αναφέρονται σε συγκεκριμένη πράξη; Σε συγκεκριμένη στάση; Για το πως ντύνεσαι, πως μιλάς, πως γελάς, πως χτενίζεσαι, πως εργάζεσαι, και ούτω καθεξής; Άρα, επικρίνουν τη στάση σου και όχι τον πραγματικό σου εαυτό, την ουσία σου… Όταν βιώνεις συναισθήματα μετά από κάποια επίκριση, είναι γιατί ένοιωσες απόρριψη, δεν ένοιωσες αγάπη για το βαθύτερο είναι σου. Και όμως, ο άλλος δεν επέκρινε την ουσία σου, το βαθύτερο είναι σου. Ως άνθρωπο, ως πλάσμα, σε αγαπάει. Αντίρρηση έχει  μόνο για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά σου.

Ας υποθέσουμε τώρα , ότι κάποιος έρχεται σε σένα για να κάνει παράπονα. Αντί να ακούσεις μόνο το ότι ο άλλος χρειάζεται ένα “ευήκοο αυτί“, γιατί να μην ακούσεις και ότι με το παράπονό του ζητάει τη συμβουλή σου; Γιατί δεν το ψάχνεις λιγάκι; Σου το λέω αυτό, επειδή χαρακτηρίζει πολύ τις ανθρώπινες σχέσεις. Πιστεύουμε πως έχουμε απαντήσεις για όλα. Χωρίς να εξακριβώσουμε αν ο άλλος χρειάζεται τη βοήθειά μας, αραδιάζουμε τις καλές συμβουλές μας.  Είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να του λύσουμε το πρόβλημα, περιμένουμε μάλιστα να μας εκφράσει και ευγνωμοσύνη. Η πραγματικότητα είναι συνήθως εντελώς διαφορετική. Τις περισσότερες φορές, αυτός που παραπονιέται δεν είναι καθόλου έτοιμος να πράξει τα δέοντα για να αλλάξει τα κακώς κείμενα. Και η καλή συμβουλή σου δεν θα τον εντυπωσιάσει καθόλου. Δεν είναι αυτό που θέλει να ακούσει.

Αφού σου εκθέσει το πρόβλημά του, ρώτησέ τον αν θέλει τη βοήθειά σου, αν ενδιαφέρεται να ακούσει τη γνώμη και τις προτάσεις σου. Η αντίδρασή του θα σου υποδείξει ποια θα είναι η καλύτερη στάση σου. Συχνά, η συμβουλή που θέλουμε να δώσουμε στους άλλους είναι μια γνώμη που θα έπρεπε  να δώσουμε στον εαυτό μας, μια συμβουλή που αρμόζει σε εμάς. Η συμβουλή αυτή δεν ταιριάζει απαραιτήτως και στον άλλο. Μάντεψε την ανάγκη του ανθρώπου, πες του ό,τι θέλει να ακούσει, και θα πετάξει στα ουράνια!

Σου έτυχε ποτέ να γνωρίσεις κάποιον που διαρκώς παραπονιέται και που, παρά τις όποιες παρεμβάσεις σου, συνεχίζει να ζει με δυστυχίες  και προβλήματα; Την επόμενη φορά που θα σου αραδιάσει τις δυστυχίες του, θα τον βοηθήσεις λέγοντάς του το εξής :”Σε άκουσα με μεγάλη προσοχή. Τώρα, θέλω να ακούσω και τι αποφάσισες να κάνεις για να λύσεις το πρόβλημά σου.” Μπορεί να μη χαρεί καθόλου και να σου απαντήσει: “‘Ακουσέ με!!! Δεν έχω άλλη επιλογή! Τίποτα δεν αλλάζει! Όλα είναι εναντίον μου!” Τότε, πες του με ήρεμο τόνο ότι δεν θέλεις πια να τον ακούς να μιλάει για τα προβλήματά του, και ότι στο μέλλον μετά χαράς θα τον ακούσεις, με την προϋπόθεση όμως ότι θα έχει επίσης και σχέδιο δράσης για την αντιμετώπισή τους. Βέβαια, τα λόγια σου ενδέχεται να προκαλέσουν μεγάλο σοκ, ίσως και να σου θυμώσει. Μπορεί όμως να συμβεί το εντελώς αντίθετο, να τον βάλεις σε σκέψεις για τη συμπεριφορά του.

Στην πραγματικότητα, αυτό που περιμένει από εσένα το συγκεκριμένο άτομο αραδιάζοντας ασταμάτητα τα παράπονά του, είναι να νοιώσει καλύτερα με λόγια του τύπου: “Μη στεναχωριέσαι! Δεν είναι και τόσο φοβερό! Όλα θα πάνε καλά, θα δεις! Κάνε υπομονή και κουράγιο, στο τέλος όλα φτιάχνουν!” Θέλει να ακούσει λόγια παρηγοριάς. Όταν τελειώσεις με τις παρηγοριές σου, το πιο πιθανό είναι να σου πει:¨Α! Τώρα νοιώθω καλά! Πάντα μου κάνει καλό να κουβεντιάζω μαζί σου!” Όλη αυτή την ώρα, ούτε εσύ ούτε ο άλλος κάνατε κάτι για να μετατρέψετε την ενέργεια δυστυχίας σε ενέργεια ευτυχίας.

Εσύ χρησιμοποίησες την ενέργειά σου για παρηγοριά, λέγοντας ακριβώς ό,τι ο άλλος ήθελε να ακούσει, και εκείνος θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο δυστυχίας. Κανείς δεν ευθύνεται για τη δυστυχία του άλλου. Δεν χρειάζεται λοιπόν να φροντίζεις για την ευτυχία των άλλων. Ο ρόλος σου δεν είναι, σε καμία περίπτωση, να τους παρηγορείς, ώστε να συνεχίσουν να παραπονιούνται για τις επικρίσεις και τα προβλήματά τους.

Σου συμβαίνει ποτέ να ενοχληθείς ακούγοντας ψέματα, να νοιώσεις στα τρίσβαθα της ψυχής σου ότι κάτι ακούστηκε περίεργα απ΄ ότι σου είπαν; Ποιά στάση κρατάς σε μια τέτοια περίπτωση; Ακούς τον συνομιλητή σου παριστάνοντας ότι τον πιστεύεις ενώ ενδόμυχα τον επικρίνεις; Αν συμβαίνει αυτό, τότε δεν είσαι πιο ειλικρινής από εκείνον! Ψεύδεσαι και εσύ, αφού σκέφτεσαι κάτι και αφήνεις να πιστεύουν κάτι άλλο. Εάν αντιλαμβάνεσαι ότι τα άτομα στο περιβάλλον σου δεν είναι ειλικρινή, πρέπει να καταλάβεις ότι βρίσκονται εκεί για να συνειδητοποιήσεις ότι ούτε και εσύ είσαι πάντα ειλικρινής. Και όταν δεν είσαι ειλικρινής, δεν το κάνεις από κακία! Συχνά, μια τέτοια στάση προκαλείται από φόβο, φοβάσαι μη γελάσουν μαζί σου, φοβάσαι μήπως δεν σταθείς στο ύψος των περιστάσεων, μήπως κάνεις λάθος… Αποδέξου λοιπόν, ότι όταν οι άλλοι δεν είναι ειλικρινείς μαζί σου, έχουν κι εκείνοι τους φόβους τους. Αντί να τους επικρίνεις, δες σε αυτούς το μικρό παιδί που φοβάται.

Αν θέλεις πραγματικά να αλλάξεις την κατάσταση, άρχισε από σήμερα κιόλας να είσαι ειλικρινής. Όταν σου μιλάει κάποιος και αισθάνεσαι ότι αυτό που άκουσες είναι λάθος, να το εκφράσεις αμέσως.

Αν μια στάση σε ενοχλεί, είναι επειδή αντανακλά κάτι που υπάρχει μέσα σου.  Αν ενεργείς με συγκεκριμένο τρόπο, ενώ μέσα σου αισθάνεσαι εντελώς διαφορετικά, το αποτέλεσμα θα είναι πάντα η επίκριση. Δεν έχει σημασία αν είναι αυτοκριτική ή επίκριση των άλλων. Όσο διαρκεί όμως αυτό, κανείς δεν νοιώθει καλά γύρω σου. Το κλίμα της επίκρισης έχει ως αποτέλεσμα να εκπέμπεις στον περίγυρό σου κύματα δυσφορίας.

Αντί να ακούς λόγια αυταρχισμού, μπορείς να επιλέξεις να ακούς λόγια αγάπης! Το άτομο που σου δίνει την εντύπωση του αυταρχικού, είναι συχνά άτομο που προβάλλει μια έντονη προσωπικότητα, απλώς και μόνο για να κρύψει το φόβο του. Ενδέχεται επίσης, να θέλει πραγματικά να σε βοηθήσει, αλλά το κάνει με τρόπο αυταρχικό, επειδή δεν γνωρίζει να συμπεριφερθεί διαφορετικά. Χωρίς αμφιβολία, εκφράζει ό,τι έμαθε στα παιδικά του χρόνια. Ετσι ανατράφηκε από τους γονείς του και έτσι σου εκφράζει την αγάπη του. Αν μάθεις λοιπόν να βλέπεις μόνο την αγάπη, το φόβο ή τον πόνο στα αυταρχικά άτομα, δεν θα ξανακούσεις αυταρχικά λόγια. Τα αυταρχικά άτομα θα πάψουν να αποτελούν απειλή.

Αν θέλεις να κάνεις μια πράξη αγάπης προς τον εαυτό σου, άρχισε από σήμερα να ακούς πραγματικά όταν σου μιλούν οι άνθρωποι. Αν το μήνυμα δεν είναι σαφές, πες τους να το επαναλάβουν και αφουγκράσου προσεκτικά για να συλλάβεις τα λόγια της αγάπης. Η ζωή σου θα αλλάξει ριζικά με τη σπουδαία τούτη άσκηση.

Ό,τι ακούς, λοιπόν, σου δίνει μια άλλη δύναμη για να αλλάξεις τη ζωή σου. Γιατί να μην χρησιμοποιήσεις τις ισχυρές αυτές δυνάμεις που σου ανήκουν; Πράγματι, όταν δεν αποδέχεσαι κάτι που σου λένε, όταν θυμώνεις, απαρνιέσαι τη δύναμή σου. Και κάθε φορά που απαρνιόμαστε τη δύναμή μας, βιώνουμε οργή για τον εαυτό μας. Η οργή αυτή, συσσωρεύεται με αργό ρυθμό και κάποια στιγμή θα ξεσπάσει.

Για να οδηγηθείς στην ευτυχία, φρόντισε να ακούς υπέροχα πράγματα, γέμισε τον εαυτό σου με πράγματα καταπληκτικά. Είναι ελεύθερη η επιλογή σου ! Κανείς δεν υποχρεώνεται να ακούσει κάτι που δεν θέλει.

Ο καλύτερος τρόπος να ρυθμίσεις τη συμπεριφορά σου απέναντι στους άλλους είναι να χρησιμοποιήσεις τη διακριτική σου ευχέρεια και να ακολουθήσεις τη διαίσθησή σου.

Φίλος μου είναι όποιος δεν διστάζει να με διορθώσει. Η κουβέντα που αρχίζει να με ενοχλεί, είναι η κουβέντα που αρχίζω να ακούω.

" Απόσπασμα από το βιβλίο της Lise Bourbeau Μάθε ποιός στ΄αλήθεια είσαι "

Και εγώ αυτό Λ α Χ τ Α ρ Ω........

Σ'αγαπάω....