Εμπρός κοιτάζω τ' αναμμένα μου κεριά...................


Του μελλοντος η μερες στεκοντ'εμπροστα μας
σα μια σειρα κερακια αναμενα-
χρυσα, ζεστα, και ζωηρα κερακια.

Οι περασμενες μερες πισω μενουν,
μια θλιβερη γραμμη κεριων σβυσμενων.
Τα πιο κοντα βγαζουν καπνον ακομη,
κρυα κερια, λυωμενα, και κυρτα.

Δεν θελω να τα βλεπω, με λυπει η μορφη των,
και με λυπει το πρωτο φως των να θυμουμαι.
Εμπρος κυτταζω τ'αναμμενα μου κερια.

Δεν θελω να γυρισω να μη διω και φριξω
τι γρηγορα που η σκοτεινη γραμμη μακραινει,
τι γρηγορα που τα σβηστα κερια πληθαινουν.
                                                            "Κ.Π. Καβάφης"

Δεν υπάρχουν σχόλια: