Αργοπερπατώντας στον πλανήτη Έρωτα
κατέρρευσα γυμνή,
αφήνοντας ανάσες-χνάρια
για να περπατήσεις.
Ξέχασα πίσω την σκιά μου
και τσαλάκωσα την σάρκα μου.
Μιλούσε μόνο η ψυχή πάνω στα χείλη σου
Άνθιζε και αιμορραγούσε την ίδια στιγμή..

Μισό το πρόσωπο.
μα εγώ αγάπησα ολόκληρη,
την οδύνη και την Τρέλα σου
που στέναζε μαζί με τα λυκόφωτα ρέκβιεμ.

Μην πεις τίποτα..
Όλα στάθηκαν
πριν συναντήσουν το Αιώνιο..
Και η ανάσα πάγωσε,
στην θέα της σπασμένης ορχιδέας..
λίγο πριν γεννηθεί ο πρώτος της ανθός..

"Καλυψώ Διακίδη"

Δεν υπάρχουν σχόλια: