«Τίποτα
μα τίποτα δεν εξοργίζει τον άνθρωπο όσο το να του στερούν την ελευθερία
του, να μην του επιτρέπουν να είναι ο εαυτός του, είτε το καταλαβαίνει
συνειδητά είτε όχι. ….. Μόνο από τον εαυτό μας κινδυνεύουμε, μόνο εκεί
στο βυθό του βρίσκεται η Κόλαση κι ο Παράδεισός μας, γι αυτό και προς τα
κει, προς τα μέσα, αξίζει να οδοιπορούμε. Κάθε δρόμος, και ο πιο
μακρινός, και ο πιο φιλόδοξος πνευματικά, από κει περνάει. Από κει
περνάει ακόμα και η απάρνηση του εαυτού όταν την αποφασίσουμε. Γι αυτό
θυμώνουμε όταν μας εμποδίζουν το μόνο δημιουργικό ταξίδι ζωής: να βρούμε
τον εαυτό μας.»
~Το φάντασμα της αξόδευτης Αγάπης, Μάρω Βαμβουνάκη ~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου